In het universum van de Japanse vechtsporten resoneert het woord " Oss " of " Osu " regelmatig. Deze term, bestaande uit twee Chinese ideogrammen, weerspiegelt concepten als de vechtlust, moed, doorzettingsvermogen en geduld die nodig zijn om tegenslagen te overwinnen, waarbij altijd een positief perspectief en een opgewekte geest worden behouden.
De exacte oorsprong van deze uitdrukking blijft een mysterie. Vreemd genoeg is het in Okinawa, dat wordt beschouwd als de geboorteplaats van karate, niet gebruikelijk om deze term te gebruiken. Historische gegevens suggereren dat "Osu" aanvankelijk aan het begin van de 20e eeuw werd aangenomen op de officiersacademie van de keizerlijke Japanse marine, waardoor de uitdrukking werd gekoppeld aan waarden van groepseenheid, mannelijkheid en militaire discipline.
"Osu" wordt erkend als een teken van respect, empathie en vertrouwen. Traditioneel werd het uitgesproken bij het betreden en verlaten van de oefenruimte, bij het begroeten van de instructeur of klasgenoten, of bij het in zich opnemen van een les. In de loop van de tijd is het gebruik ervan uitgebreid om veelgebruikte uitdrukkingen als "dank u", "mijn genoegen", "tot ziens", "oké" en "ik begrijp het" te vervangen, en dient het dus als een verkorte begroeting.
Momenteel is het gebruik van de term "Oss" aanleiding tot discussie, vooral onder beoefenaars van Braziliaans Jiu Jitsu en MMA . Het ongepaste en vaak triviale gebruik van het woord buiten de context van de praktijk wordt bekritiseerd, wat wordt beschouwd als een afwijking van de oorspronkelijke betekenis en het oorspronkelijke doel ervan.
?
